Hz. Davud ve Calut savaşı     Hz. Davud, Kral olarak meshedildikten sonra Yehova’nın çizdiği kader çizgisinde “Arz-ı Mev’ud”da yaşayan İsrailoğulları Kralı Saul’ün yanında yakınlık ve mevki bulur. Bunun iki sebebi vardır. Birincisi Krallıktan azledilen Saul’ün(Talut) psikolojik sorunlarına çare olarak tavsiye edilen müzik dinlemesi tavsiyesine binaen bu işi en güzel yapan biri olarak önerilerek Talut’un sıhhatini sağlamasıdır. İkinci ve en büyük sebep ise Davud’un(a.s) iyi bir silahşor olması ve yukarıda değindiğimiz gibi Talut’un da iyi silahşorları yanında istihdam etme hobisi sayesinde olmuştur. Talut’un yanında önce bireysel olarak muhafızlık yapan Davud(a.s) daha sonraki süreçte kabiliyet ve başarılar gösterdikçe yükselerek komutan ve en sonunda halkın da tasvibiyle İsrailoğulları’nın Kralı olmuştur. Krallığa giden süreçte; Calut, Tevrat’taki ismiyle Golyat adındaki Filistinli silahşoru beklenmedik şekilde yenmesi onun Krallığa giden aşamalardaki dönüm noktası olmuştur. Bu sayede hem İsrailoğulları ordusunun hem Kral Talut’un ve hem de İsrailoğulları kavminin gözüne girerek onların sempatisini ve takdirini kazanmıştır. Bunun yanı sıra İsrailoğulları düşmanlarının da korkulu savaşçısı olmak konumuna yükselmiştir. Şimdi Tevrat metinlerinde anlatılan silahşor, savaşçı, asker, Davud profilini aktaralım: a-Talut’un Davud’un savaşçı yönü dolayısıyla yanında yer vermesi: “(Talut’un)Hizmetkârlardan biri, "Beytlehem’li Yesse/İşay'ın oğullarından birini gördüm" dedi, "…yürekli, güçlü bir savaşçıdır” (Tevrat; I.Samuel, 16/18) “Saul(Talut) yaşamı boyunca Filistliler'le kıyasıya savaştı. Nerede yiğit, güçlü birini görse kendi ordusuna kattı.” (Tevrat; I.Samuel, 14/52) b-Talut’un emirlerini tam olarak uygulamasının mükafatı olarak komutanlığa atanması: “Davut Saul'un kendisini gönderdiği her yere gitti ve başarılı oldu. Bu yüzden Saul ona ordusunda üstün bir rütbe verdi. Bu olay bütün halkı, Saul'un görevlilerini bile hoşnut etti.” (Tevrat; I.Samuel, 18/5)    “Onu bin kişilik birliğe komutan atadı. Davut askerlere öncülük yapıyordu.” (Tevrat; I.Samuel, 18/17) c-Hz. Davud’un kral olmasından sonraki askeri başarılarının yayılması sonucu kazandığı askeri şöhreti: “Davud Tanrı'nın kendisine buyurduğu gibi yaptı ve Filistin ordusunu Givon'dan Gezer'e kadar bozguna uğrattı.” “Böylece Davut'un ünü her yana yayıldı. RAB bütün ulusların ondan korkmasını sağladı.” (Tevrat; I.Tarihler, 14/16-17) d-Davud’un(a.s) Calut (Golyat) ile savaşıp onu yenerek öldürmesi: Hz. Davud’un, babası Yesse’nin isteğine binaen asker olarak görevli oldukları ağabeylerini görmek amacıyla geldiği; İsrailoğulları ile Filistinliler arasında cereyan edecek savaş öncesi müşahede ettiği Filistin’li Golyat (Calut) adı verilen bir silahşora karşı dövüşçü olarak savaş meydanına çıkar. Hz. Davud’un Savaş alanına gelmesi vakıası şöyle anlatılır: “Yese/İşay'ın üç büyük oğlu Saul'la birlikte savaşa katılmıştı. Savaşa giden en büyük oğlunun adı Eliav, ikincisinin adı Avinadav, üçüncüsünün adıysa Şamma'ydı.” (Tevrat; I.Samuel, 17/13) “Davud’un babası Yese) Şu on parça peyniri de birlik komutanına götür. Kardeşlerinin ne durumda olduğunu öğren ve iyi olduklarına ilişkin bir belirti getir.” (Tevrat; I.Samuel, 17/18) Hz. Davud’un bu vesile ile savaş alanına gelmesi tamamen kader çizgisinde, Allah’ın tayin ettiği önemli bir duraktır. Tarihteki kadim savaşlarda orduların karşı karşıya geldiklerinde ilk olarak iyi savaşçılarını cenk meydanına sürerek gövde gösterisi yaptıkları taktiksel savaş aşamasında, İsrailoğulları karşısına çıkan Filistin ordusu silahşoru Calut, İsrailoğulları’nı korkutur. İşte bu aşamada Hz. Davud kendisini İsrailoğulları silahşörü olarak Golyat (Calut) karşısına atar. Tevrat metninde Hz. Davud’un savaşacağı Filistinli silahşor Golyat (Calut) çok azametli ve zırh donanımlı tam bir savaşçı olarak tasvir edilmektedir. “Filist ordugâhından Gatlı Golyat adında usta bir dövüşçü ortaya çıktı. Boyu altı arşın bir karıştı.” “Başına tunç miğfer takmış, pullu bir zırh kuşanmıştı. Tunç zırhın ağırlığı beş bin şekeldi.” “Baldırları zırhlarla korunmuştu. Omuzları arasında tunç bir pala asılıydı.” “Mızrağının sapı dokumacı tezgâhının sırığı gibiydi. Mızrağın demir başının ağırlığı altı yüz şekeldi. Golyat'ın önüsıra kocaman kalkanını taşıyan bir adam yürüyordu.” (Tevrat; I.Samuel, 17/4-7) Calut’un karşısına çıkan Davud(a.s) ise sade, hatta güçsüz görülen bir silahşor olarak tasvir edilmektedir. Bu yüzden Kral Talut ona kendi savaş elbisesi ve başlığını verdiği anlatılmaktadır. “Saul, "Sen bu Filistli'yle dövüşemezsin" dedi, "Çünkü daha gençsin, o ise gençliğinden beri savaşçıdır." “Ama Davut, "Kulun babasının sürüsünü güder" diye karşılık verdi, "Bir aslan ya da ayı gelip sürüden bir kuzu kaçırınca,” “peşinden gidip ona saldırır, kuzuyu ağzından kurtarırım. Eğer aslan ya da ayı üzerime gelirse, boğazından tuttuğum gibi vurur öldürürüm.” “Kulun aslan da, ayı da öldürmüştür. Bu sünnetsiz Filistli de onlar gibi olacak. Çünkü yaşayan Tanrı'nın ordusuna meydan okudu.” “Beni aslanın, ayının pençesinden kurtaran RAB, bu Filistli'nin elinden de kurtaracaktır." Saul, "Öyleyse git, RAB seninle birlikte olsun" dedi.” “Sonra kendi giysilerini Davut'a verdi; başına tunç miğfer taktı, ona bir zırh giydirdi.” “Davut giysilerinin üzerine kılıcını kuşanıp yürümeye çalıştı. Çünkü bu giysilere alışık değildi. Saul'a, "Bunlarla yürüyemiyorum" dedi, "Çünkü alışık değilim." Sonra giysileri üzerinden çıkardı.” (Tevrat; I.Samuel, 17/33-39)             Hz. Davud’un Calut ile savaşa tutuşmadan önce onun muvahhid yapısını yansıtan tevhidî sözler ve davranışlarda bulunduğunu gözlemlemekteyiz.  “Beni aslanın, ayının pençesinden kurtaran RAB, bu Filistli'nin elinden de kurtaracaktır." “Kulun aslan da, ayı da öldürmüştür. Bu sünnetsiz Filistli (Müşrik) de onlar gibi olacak. Çünkü yaşayan(Hayy) Tanrı'nın ordusuna meydan okudu.” Tevrat’taki Davud kıssasında yer alan bu cümleler tamamen tevhidî ifadelerdir. Hz. Davud’un Allah’a dayanan ve gücünü Allah’ın sayesinde göstereceğini ve gidişatı Allah’a atfettiği muvahhid ve cesur yapısını anlatmaktadır. İşte bu ifadeler Kur’an’ın, Tevrat’ı tasdik ettiği yanlarıdır. Kur’an’daki Davud kıssasında Davud’un(a.s) askeri üstünlüğünün Allah tarafından olduğu şu ayetlerle belirtilmektedir. “Andolsun, Davud'a tarafımızdan bir üstünlük verdik. "Ey dağlar ve kuşlar! Onunla beraber tesbih edin" dedik. Ona demiri yumuşattık.” (Sebe34/10) “Kuşları ve tesbih eden dağları da Davud'a boyun eğdirdik. (Bunları) biz yapmaktayız.” (Enbiya21/79) “Biz, dağları onun emrine vermiştik. Akşam sabah onunla beraber tesbih ederlerdi.” “Kuşları da toplu halde onun emri altına vermiştik. Hepsi de ona uyarak zikir ve tesbih ederlerdi.” (Sad38/18-19) Calut’un (Golyat) karşısına sadece elindeki sapan ve sayılı taşlarla çıkan Hz. Davud attığı bir taş ile Calut’u yere yıkar ve yine onun kılıcı ile başını keserek Calut’u öldürür. “Elini dağarcığına sokup bir taş çıkardı, sapanla fırlattı. Taş Filistli'nin alnına çarpıp saplandı. Filistli yüzükoyun yere düştü.” “Böylece Davut Filistli Golyat'ı(Calut) sapan ve taşla yendi. Elinde kılıç olmaksızın onu yere serdi.” “Sonra koşup üzerine çıktı. Golyat'ın kılıcını tutup kınından çektiği gibi onu öldürdü ve başını kesti. Kahraman Golyat'ın öldüğünü gören Filistliler kaçtılar.” (Tevrat; I.Samuel, 17/49-51) Cengiz Duman Araştırmacı-Yazar